Ben, Kirke || Madeline Miller

Kitabı incelemek için: Goodreads
***
Ozanlar benden, –erkek– kahramanın karşısında diz çöküp merhamet dilenen bir kadın olarak bahsetti hep; ilaç katarmışım tatlı şaraplarına, büyüleyip domuza çevirirmişim hızlı giden gemilerin tayfasını, baba evini unutturur, sılaya kavuşmalarına müsaade etmezmişim. Ne demeli, kadınlara haddini bildirmek ozanların en sevdiği vakit geçirme biçimidir; yerlerde sürünüp ağlamazsak gerçek bir hikaye olmazmış gibi.

Ama yanılıyorlar, yanılıyorsunuz: Cadılık illa nefret, kıskançlık ya da başka türlü bir kötülükten doğmaz; ben ilk büyümü aşkımdan yapmıştım.

Ben, Helios’un kızı, Aiaie Cadısı Kirke. Hayatım boyunca trajedinin beni bulmasını bekledim. Bulacağından hiç kuşkum yoktu çünkü başkalarının hak ettiğimi düşündüğünden daha fazla arzum, isyanım ve gücüm vardı, yıldırımları üstüne çekecek şeylerdi bunlar. Ve bir gün, artık bu dünyaya dayanamayacağım, diye düşündüm.

Bunun üzerine denizin derinliklerindeki kadim bir tanrı seslendi: Öyleyse çocuğum, başka bir dünya yap.

Ben, Kirke’de Madeline Miller; Odysseus, İkaros, Minotauros, Prometheus ve Zeus gibi mitolojik karakterlerin binlerce yıldır anlatılagelen hikayesini farklı bir bakış açısından sunmakla kalmayıp Olymposlu tanrıların dünyasını Homeros’un destansılığında aktarmayı başarıyor.
***


Kitabı çıkmış olduğu zamandan beri çok merak ediyordum ve nihayet okuyabildiğim için çok mutluyum. Ayrıca daha önce, her ne kadar istesem de cesaret edemediğim için, mitoloji ile ilgili bir kitap okumamıştım. Bence Kirke’yle güzel bir başlangıç oldu.
Kitap, Güneş Tanrısı Helios’un kızı Kirke’nin hayatını anlatıyor. Tanrılardan beklenen güzelliğin, sesin ve güçlerin Kirke’de olmadığı, daha doğduğu anda görülüyor ve onu hayatı boyunca yalnızlığa sürükleyecek olan dışlanması başlıyor. Bir nevi çirkin ördek yavrusu oluyor. Yıllar boyunca, herkes tarafından dışlanıyor ve sürekli alay konusu oluyor. Ve imkansız bir aşkın içine düştüğünde, içindeki gücü açığa çıkarıyor ve yaptığı bir şey yüzünden tanrılar tarafından cezalandırılarak sürgün ediliyor. Aslında asıl hikaye de buradan sonra başlıyor ve biz Kirke’nin sürgündeyken yaşadığı olayları, Kirke’nin gücünü keşfetme, kendini bulma serüvenini okuyoruz.

"Hayatım boyunca trajedinin beni bulmasını beklemiştim. Bulacağından hiç kuşkum yoktu çünkü başkalarının hak ettiğimi düşündüğünden daha fazla arzum, isyanım ve gücüm vardı, yıldırımları üstüne çekecek şeylerdi bunlar. Keder defalarca alazlamıştı beni ama asla içine işlememişti. O günlerde deliliğim yeni bir kesinlikten kaynaklanıyordu: Nihayet tanrıların bana karşı kullanabileceği bir şeyle karşılaşmış olmamdan."

Daha önce hiç mitoloji okumamış olmamdan kaynaklanan bazı düşüncelerim vardı ama korktuğum gibi olmadı. Kitapta adı geçen karakterlerin kim olduğu kısa kısa hikayenin içerisinde veriliyordu ve kitabın rahatça okunabilmesini sağlamıştı. Elbette, bazı anlarda çok fazla karakterden bahsedilmesi benim için karmaşık oldu ama bütüne baktığımda çok zor olmadı. Ama tabii ki kitapta adı geçen tüm mitolojik karakterlere hakim olarak okumak çok daha büyük bir okuma zevki verecektir diye düşünüyorum. Bunun dışında, kitabın Kirke’nin sohbet eder tarzdaki anlatımının da hikayenin akıcılığında çok büyük etkisi vardı bence. Çoğu zaman Kirke’nin yanındaymışım gibi hissederek okudum olanları.

Kitabın bazı kısımları biraz durağan geldi bana açıkçası. Ve ben Kirke’nin biraz daha farklı şeyler yapmasını beklemiştim aslında. Sürekli bir kırılma noktası olacak ve hikaye bambaşka bir yere gidecek diye bekledim ama bu konuda beklediğimi bulamadım maalesef. Ama yine de bu kitabı sevmiş olmama engel olmadı. Beklediğim gibi olsaydı benim için mükemmel olacaktı.🙊
Yazarın diğer kitabı Akhilleus’un Şarkısı’ndan daha fazla beklentiliyim açıkçası. Arayı çok fazla açmadan onu da okumak istiyorum.